de website over rc parachutespringen

Archief

NK para wedstrijd 10 juli 2011

Ja, dat was het alweer, afgelopen zondag de laatste wedstrijd om de strijd van het NK 2011. Het was zeer spannend, er waren 9 kanshebbers op de titel, er was bijna geen wind dus dat betekend in het paraspringen automatisch veel discussie, over de landing tegen de wind. We hadden ruim twintig deelnemers, die zo rond negen uur langzaam aan binnendruppelden. Het weer was fantastisch, dat is sowieso al het halve werk!  Na de briefing waarin duidelijk de normen werden gesteld, de vereniging werd bedankt, nog even wat huishoudelijke mededelingen gingen we van start.

We hadden de zaken strak geregeld, er stonden steeds dezelfde juryleden aan de cirkel, die probeerden zo consequent mogelijk te jureren. De keren dat het niet duidelijk was, is het eigenlijk direct opgelost. We hadden op de hele dag maar een sprong die over moest, omdat de springer gehinderd was door anderen.

Doordat we voor de eerste keer werkten met tickets, hoefden we maar een keer uit te leggen hoe we de wedstrijd gingen springen, twee sprongen voor en twee na de pauze, ging ook voor iedereen de wedstrijd gelijk op. Het is voor ons de eerste keer dat we zo’n ontspannende, gemoedelijke sfeer mochten ervaren, terwijl het eigenlijk de meest spannende wedstrijd van het jaar was. Na de lunch waarin we werden voorzien van spijs en drank, was de uitslag zeker nog niet beslist! Het ging echt om de laatste sprongen.

Tijdens de puntentelling, en het checken en dubbelchecken hiervan, hebben we onder leiding van Theo Veasen een massasprong gerealiseerd. Het zag er super mooi uit, en met 11 springers tegelijk open, zeker geen wereld record maar wel een zeer mooie prestatie en in ieder geval een waardevolle afsluiting van de dag.

 Natuurlijk hebben we nog wel wat aandachtspunten die we voor volgend jaar graag veranderd zien, maar daar heeft op de wedstrijd niemand last van gehad. Wij kijken zelf terug op een jaar vol leermomenten, waarin we als organisatie zijn gegroeid in onze rol en steeds meer routine krijgen in het organiseren van een wedstrijd.

Nelly van de Loo

De uitslag van de wedstrijd was als volgt

 

1 Pieter Visser

2 Kurt van Kiel

3 Erick van de Loo

 

Airshow 3 juli 2011 te Weert

 

Met veel fyers waren we ruim op tijd geïnformeerd over deze te verwachten show. Hij zou grandioos zijn, en de vliegclub van Weert verwachtten zo rond de twee duizend deelnemers, en of wij met ons parachutisten team ook een sprongetje wilden wagen. Of misschien helpen met de catering?

Nou nou, dachten wij dat zal toch wel meevallen? Zo’n vaart zal het toch niet lopen? Niets was minder waar, toen we zondag ochtend daar aankwamen, met onze parachutisten en niet te vergeten de slepers, was alles al in rep en roer, en liepen er talloze bezoekers van parkeerplaats naar het veld. Het waren net Ikea praktijken, alleen de pendelbus ontbrak nog.

Na de briefing gingen we van start, de show werd geopend door twee para’s die netjes op het veld landden, op elkaar zelfs! Dat begon goed, het werd werkelijk een geweldige dag, waarin alles meezat. Het was zonnig, weinig wind en het bezoekers terrein stond de gehele dag vol. Het publiek werd deze dag getrakteerd op een divers programma waarin je zelf kon beslissen of je een of meerdere keren wilde laten zien wat er zoal aan luchtacrobatiek te zien was. Het geheel werd aan elkaar gepraat door Frank Stevens, en ook de vliegleiding op het veld was zeer alert op alles wat op en rond het veld gebeurde.

Ook voor ons was de ervaring positief, er was geen druk, maar een gemoedelijke sfeer. Het was niet  zo dat het niet geregeld was, het werd gewoon losjes in goede banen geleid.

Zo zie je maar weer, wat je met een aantal vrijwilligers neer kan zetten. Ik heb in ieder geval talloze positieve reacties uit het publiek meegekregen, en kan wel voor het hele parateam spreken, dat we een super geslaagde dag hebben gehad. Met drie sprongen, alle para’s op het veld, op een mislukte landing na, kunnen we tevreden terug kijken op deze dag.    

Eigenlijk kunnen we alleen maar zeggen, dat verdient herhaling!

Nelly van de Loo

 

NK para wedstrijd 25 juni 2011

 

Afgelopen zaterdag zijn we neergestreken bij MVC te Weert. Waar we onze tweede wedstrijd voor de NK gingen springen. We waren goed voorbereid, er waren diverse gesprekken gevoerd door de organisatie die de para wedstrijd gingen organiseren en de vliegclub te Weert. Alles wat we maar konden beïnvloeden is goed doorgesproken. Op het moment dat de eerste deelnemers en vrijwilligers op vrijdagavond arriveerden waren we vol enthousiasme bezig om het veld aan te kleden, en onze buitenlandse deelnemers welkom te heten. Er werden 44 deelnemers verwacht, dit omdat deze wedstrijd samenvalt met de buitenlandse deelnemers die onze wedstrijd aangrijpen om hun verplichte buitenlandse wedstrijd te springen.

Groot was op zaterdagochtend onze teleurstelling toen we wakker werden met regen, en er achter kwamen dat dit voorlopig niet minder werd. Het is bijzonder moeilijk de moed erin te houden, als je je zo hebt verheugd op een perfecte dag, helemaal bent voorbereid, en dan zo alles  in het water te zien vallen.  Uiteindelijk is de wedstrijd wel afgerond, maar voor ons als organisatie was het een zure dag. Er zijn nu eenmaal altijd voorstanders van wel de gehele wedstrijd afmaken, terwijl andere het helemaal gehad hebben als ze tot aan nu middel in de natte maïs hun para moeten zoeken. Met andere woorden: je kan het nooit iedereen naar de zin maken.

De catering is er wel bij gevaren, dus dat is positief! Ook hebben wij als organisatie ervan geleerd, zeker gezien het  aantal deelnemers. Voor ons is een ding duidelijk, het draaiboek wat we van de winter met veel zorg hebben samengesteld, moeten we middels een strak schema volgen, en er het volgende aan toevoegen:

·         Wedstrijdleiding bestaat uit minimaal 2 personen waarin zeker een vertegenwoordiger van de      KNVvL moet zitten.

·         Vooraf te bepalen (volgens reglement) hoeveel springrondes we maken.

·         Bij slecht weer omstandigheden per springronde te springen. Iedereen maakt dus pas een 2e sprong als iedereen zijn 1e gemaakt heeft. Dit om discussies te voorkomen, en voor iedereen eenzelfde kans te garanderen.

Rest  mij nog,  MVC Weert hartelijk te bedanken voor de hartelijke ontvangt op hun veld. We voelden ons bijzonder welkom en hebben veel hulp gehad. Volgende wedstrijd op zondag 10 juli 2011 op het veld van  MVC in Someren hopelijk onder gunstige omstandigheden.

Nelly vd Loo

 

Past het allemaal?

Jawel na wat gepuzzel waren de bagage, para’s en sleepvliegtuigen in twee auto’s geladen, en warempel wij konden er ook nog bij. Erick en Geert samen met hun muziekjes, en sigaretten, niet te vergeten de camera van Geert  bij elkaar. Saskia, Pieter en ikzelf in de andere en we vertrokken richting Binze in Duitsland waar we voor het derde jaar geboekt hadden. Niet omdat het daar zo gezellig is, vrouw Schwanen heeft een stem als een sirene, en qua karakter wel wat weg van dat klein Duitserke van heel lang geleden.  Ach ja,  gezelligheid moet je toch zelf maken. Meteen maar een paar flessen Magen putzer gekocht, met zo’n 42% alcohol komt het dan wel goed zou je zeggen.

Eerst maar op donderdag naar Langenthal waar we de 2de wedstrijd voor het EPT gaan bijwonen. Saskia en ik hadden besloten samen te springen, dat hadden we in Tilburg en Lohne ook gedaan, en was goed bevallen. We bakten er eigenlijk niet veel van. Als de parachute goed was geopend, en niet was getwist kwamen we redelijk terecht. Helaas was de parachute bijna elke keer getwist, of de stuurlijn over de parachute. Mijn waterlanding was letterlijk de laatste druppel van die dag. Pieter deed het super en werd met 290 punten derde, Erick met 606 tiende. De rest van onze uitslagen waren boven de 1000 punten en zal ik jullie besparen. Vrijdag was het rustdag, nou dat kon ik goed gebruiken. Erick en Pieter gingen 200 km verderop een nieuwe Oha halen die Erick had gekocht.  Ook Erick had nogal wat genuttigd en kon zijn imago van altijd vroeg uit de veren niet waarmaken. Hij heeft nog geprobeerd om Pieter wat zand in de ogen te strooien, door te zeggen dat hij zo kwam aangekuierd toen Pieter belde waar hij bleef. Jammer genoeg stond Pieter onder het raam, en hoorde de echo in zijn rechter oor! Saskia, Geert en ik zouden gaan shoppen, maar na het op donderdagavond nuttigen van alle Magen Putser, en twee verschillende soorten rode wijn,   werd voor mij de 42% alcohol omgezet in 100% ziek. Laten we de vrijdag maar snel overslaan het was een zwarte dag, waarbij ik in de avond pas wat van die groene kleur af kwam.Dan de zaterdag, Holzen de tweede wedstrijd van het weekend. Het was meteen al warm, zodat we de meegebrachte party tent goed konden gebruiken. Het werd een dag vol discussie rond de cirkel waar scheidrechters en springers het doorgaans niet met elkaar eens waren. Er waren 36 deelnemers zodat we soms met 10 tot 15 para’s lagen te wachten. Mijn sprongen gingen weer niet goed, ik had veel moeite om de nieuwe parachute, die van dikker materiaal is gemaakt te vouwen. Het resultaat was bedroevend, ik heb een keer de cirkel geraakt, en verder zeer ver van het veld. Het bemoedigende smsje van Rose, wat we steevast krijgen voor elke wedstrijd heeft niet geholpen. We hebben in Holzen wel drie van onze uitslagen onder de 1000 punten gehaald, Pieter 595, Erick 626 en jawel de eerste maal voor Geert onder de 1000 punten 961. Saskia en ik kwamen niet aan bod, het was redelijk frustrerend,  de Duitser die won had slechts 128 punten, dan kunnen wij ieder jaar wel wat beter springen, maar dat resultaat halen we lang (nog) niet.  Het was eigenlijk onvoorstelbaar dat je met  626 punten 13de wordt. We deden ook mee met het hele team, daarin werden we 8ste en deden onze naam eer aan: team dream on!Na nog een gezellige avond in Binze, zonder teveel alcohol zijn we zondag ochtend weer naar huis vertrokken. Er moest nog een extra vliegtuig mee, dus het werd weer puzzelen voor Erick. Alles paste behalve natuurlijk die K.. stoel voor lange mensen van Saskia was wat moeilijk te plaatsen. Bij elke stop kwamen we die weer tegen. Op de terugweg hebben Erick en Geert trouwens bijna niet kunnen roken (de asbak was vol), de Engelse drop was wel op, wat weer een opspelende maag voor Geert tot gevolg had, en Erick de Dela al wilde bellen omdat hij dacht dat Geert aan het rotten was. Terugkijkend was het voor mij qua wedstrijd een  wat minder weekend, omdat het nu eenmaal niet leuk is als het niet goed gaat met de wedstrijd en je kan de oorzaak niet vinden. Wel hebben we het weer gezellig gehad, en waren we ondanks dat we het hele weekend bij elkaar waren, weer een hecht team.  Volgend jaar gaan we zeker terug en dan voor de knikkers!Nelly van de Loo

Eerste wedstrijd 2011

Op zaterdag  28mei gingen we al vroeg op pad voor de eerste wedstrijd van dit jaar. Het was een wedstrijd voor de EPT, (European para trophy ) en dus zagen we weer veel van onze Duitse, Tsjechische en Zwitserse collega springers terug. Het was super om iedereen na de winter weer te zien, en te starten met het nieuwe seizoen. Er stond ontzettend  veel wind, dus eigenlijk zouden wij in het voordeel moeten zijn, vanuit ons winderig landje te zien. Helaas dit mocht niet baten, het ging keer op keer zeker niet zoals we getraind hadden. Waar we met het trainen, telkens of in de kuip sprongen, of net er naast, weken we daar nogal wat af, het was  moeilijk om zelfs in de cirkel te komen.

Uiteindelijk viel niemand van ons in de prijzen, alhoewel Pieter, Saskia en Erick wel punten voor het totaalklassement hebben gescoord. Op zondag naar BLC Tilburg waar de eerste wedstrijd voor het NK plaatsvindt op 29 mei 2011

Nelly van de Loo

Nederlands Kampioenschap RC-paraspringen 2010

Dit jaar hebben we met een klein groepje de aftrap gedaan, om het RC Paraspringen weer op de kaart te zetten, we hebben tegenslag gehad met het weer, en ook bleek het niet zo eenvoudig om bij elke wedstrijd weer, genoeg vrijwilligers bij elkaar te krijgen om de wedstrijd te laten slagen. We zijn er uiteindelijk wel elke keer in geslaagd, en bij elke wedstrijd leer je natuurlijk bij. Alleen enthousiasme is niet genoeg, om die kleine olievlek groter te laten worden, en er voor te zorgen dat veel meer modelbouwers deze tak van sport gaan waarderen, omdat het toch eigenlijk niet zo simpel is dan dat het lijkt. Als we zo terugblikken dit jaar, blijkt toch wel dat we er in geslaagd zijn, die olievlek van enthousiaste springers en slepers uit te breiden, op de Forums wordt volop gespeculeerd over welke systemen nu de beste zijn, bv qua dropbakjes of instelling van je parachute.

We zijn begonnen op 2 mei van dit jaar met de eerste wedstrijd, op het terrein van BLC te Tilburg deze dag is helaas in z’n geheel verregend en nadat het middaguur was genaderd werd besloten deze wedstrijd uit te stellen, naar 27 juni. We konden het niet te ver naar achteren schuiven omdat de maïs anders veel te hoog werd, zodat onze kleine springers ook nog werden teruggevonden, mocht ze de dropzone missen.De wedstrijd van 5 juni op het terrein van vliegclub in Someren, verliep super, het weer werkte mee, en  omdat deze wedstrijd ook op Europees niveau was, hadden we een record aantal deelnemers, namelijk 51. Qua organisatie was dit een behoorlijke wedstrijd we hebben kunnen laten zien, dat het mogelijk is binnen het reguliere tijdsbestek iedereen te laten springen, met de bijbehorende scheidsrechters, en speciaal aangestelde scheidsrechters om de  dropzone in de gaten te houden. de uitslag1 Pieter Visser 409 punten2 Erick van de Loo 1103 punten3 Dory Engelen 1459 punten4 Saskia Oomens 1709 punten5 Nelly van de Loo 1816 puntenOp  27 juni volgde de wedstrijd op het terrein van BLC te Tilburg, dit was de wedstrijd dit we uitgesteld hadden vanwege het slechte weer begin mei. Ook deze wedstrijd verliep voorspoedig, we kregen er ervaring in. Uitslag1 Erick van de Loo 478 punten2 Wim Sanders 1309 punten3 Pieter Visser 2130 punten4 Ad de Ryijter 2691 punten5 Gerard Engelen 2900 punten 11 juli 2010, sprongen we onze laatste wedstrijd voor het Nederlands kampioenschap, ook nu weer waren we welke om het terrein van BLC Tilburg. Het was spannend omdat de punten telling nog alle kanten op kon. Het weer was bijzonder prettig voor een dagje strand, de temperatuur liep op tot ruim boven de 30 graden, dat was voor de verkoop van de ijsjes wel bevorderlijk maar voor de wedstrijd toch wel moeilijk. Het valt niet mee om de dropzone te halen met geen of weinig wind. Toch is iedereen geslaagd om de wedstrijd te springen binnen de gestelde tijd, en konden we aan het eind van de dag terug kijken op een geslaagde dag, en wedstrijdjaar.Uitslag van de wedstrijd van 11 juli 20101 Pieter Visser 535 punten2 Nelly van de Loo 1450 punten3 Erick van de Loo 1998 punten4 Wim v Hoek 2653 punten5 Ad de Ruijter 2654 puntenWe vinden zelf dat we tevreden terug kunnen kijken, op wat we afgelopen jaar hebben bereikt, we gaan met opgeheven hoofd op naar 2011, en zullen er voor zorgen deze de redelijk gegroeide olievlek, gezien zal worden! We  zijn volop in gesprek met meerdere verenigingen en merken ook dat we deze teams enthousiast hebben gemaakt, en graag mee willen werken aan onze te organiseren wedstrijden. Wij zijn hier zeer blij mee, enerzijds omdat we de druk wat kunnen verdelen en niet alles bij dezelfde vereniging hoeft, en anderzijds omdat we steeds meer gehoord worden en dus zullen de wedstrijden die worden georganiseerd groter, en spectaculairder worden. Het is immers een geweldig gezicht, al die parachutisten in de lucht.Nelly van de Loo

 

De einduitslag van het jaar 2010 is als volgt

1 Visser Pieter 409 2130 535 2130 944 702886
2 van de Loo Erick 1103 478 1998 1998 1581 711538
3 van de Loo Nelly 1816 2977 1450 2977 3266 713916
4 Sanders Wim 1981 1309 7500 7500 3290 578697
5 Engelen Dory 1459 3914 3000 3914 4459 712492
6 Oomens Saskia 1709 4800 3400 4800 5109 714811
7 de Ruyter Ad 3000 2691 2654 3000 5345 704220
8 Swanen Jan 2786 3900 2699 3900 5485 703721
9 Engelen Gerard 3165 2900 3900 3900 6065 709711
10 Van den Hurk Jeroen 2784 3533 7500 7500 6317 709721
11 van Hoek Wim 4800 3672 2653 4800 6325 704278
12 de Roy Johan 3409 3048 3900 3900 6457 363057
13 Lolcema Jeroen 3900 7500 4300 7500 8200 709947
14 Thijssen Ton 4800 3900 4800 4800 8700 643778
16 Smolders Jan 4800 5200 4800 5200 9600 704020
16 Matla Ben 4800 7500 4800 7500 9600 613100

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ginderich en Someren

Vrijdag 4 juni togen wij naar het mooie plaatsje Ginderich om deel te nemen aan de wedstrijd die daar werd gehouden. Toen we daar aankwamen, werden we warm onthaald, het is prettig al die mensen weer te zien, het wordt een gezellige happening op die manier.

 

 

Duitsers, Zwitsers, Nederlanders Belgen en zelfs een Amerikaan deed mee! Voor Erick was dit weer de eerste wedstrijd na de grote Nederlaag in Holzen, waar hij genoegen moest nemen met de 40ste plaats. Vrijdag deed hij het beter, hij werd 9de met 33 deelnemers is dat een mooie verbetering. Pieter eindigde op de 4de plek, Saskia ging met de derde dames beker naar huis. Geert eindigde net als ik achteraan in de uitslagen, maar wij waren al blij dat alles werkte, stuurde en we niet in het water zijn gesprongen met de parachute, dan waren we voor onze eigen wedstrijd op zaterdag namelijk al klaar geweest. Wel na de wedstrijd meteen weer naar Someren waar we alles klaar moesten zetten voor onze te organiseren wedstrijd op zaterdag. Niet alleen zat daarin de eerste wedstrijd van de NK maar het te verwachten deelnemers aantal stond op 51. Op zaterdag 5 juni 2010 was het zover, we gingen onze eerste wedstrijd springen, van het Nederlands kampioenschap. De eerste wedstrijd, was letterlijk in het water gevallen en zal op 27 juni aanstaande worden gehouden. Het was zaterdag behoorlijk druk, dat had te maken met de Duitse wedstrijd die waarin onze wedstrijd was geïntegreerd. Qua temperatuur kon onze dag niet stuk, het werd een stralende dag, en het was behoorlijk werken, de catering, het ontbijt, de aankleding van het veld, veiligheidsmaatregelen, en de buren die dicht bij het veld wonen moesten natuurlijk gevrijwaard worden van welk overlast dan ook. In totaal waren er 51 deelnemers waarvan er 15 meededen aan het Nederlands Kampioenschap. Hard werken dus, maar wel met heel veel plezier! De dag verliep vlekkeloos, graag wil ik ook nog Max Scholten vermelden. Deze jongste sleper, van net 14 jaar bracht maar liefs 55 poppen naar boven. Een compliment waard voor een zo’n jonge vlieger, om zo de rust te kunnen bewaren tussen al die af en aan vliegende sleepkisten en parachutisten. Het vergt iets meer dan alleen stuurmanskunst om de hele dag deze rust op te kunnen brengen. Goed gedaan Max.Uitslag van de Nederlandse wedstrijd:1ste      Pieter Visser met 409 punten2de       Erick van de Loo met 1103 punten3de       Dory Engelen met 1459 puntenHet niveau ligt hoog als je met de Duitse competitie mee springt, de winnaar van de Duitse wedstrijd had bijvoorbeeld in drie sprongen slechts 153 punten. De eerste 18 zaten onder de 1000 punten.Volgende wedstrijd, 27 juni 2010 aanstaande om 9.00 uur op het vliegveld van BLC te Tilburg, derde en laatste wedstrijd eveneens in Tilburg op 11 juli 2010 om 9.00 uurNelly van de Loo  

 

 

 

 

 

 

Verslag wedstrijd Langenthal en Holzen 2010

 

Woensdag 11 mei 2010, het is 6.30 uur, en langzaam bereiden we ons voor op de reis naar de wedstrijden in Holzen en Langenthal. Een beetje lacherig reageren onze mede reisgenoten Pieter, Saskia en Geert op ons geschaafde, en licht tot zwaar gehavende bus. Maar ondertussen zitten in de ruime laadruimte, vliegtuigen van allerlei formaat op verschillende lagen ingepakt. We vertrekken, we hebben er zin in, ondanks de sombere weersvoorspellingen!

De winterkleren voorop in de tas, maar toch positief gezind als we altijd zijn, zitten onze sandaaltjes in het zijvak. Rond negen uur een eerste stop, zodat we het eigehalte goed op peil kunnen houden. Pieter en Saskia hebben beloofd kleur van onze rookpluim in de gaten te houden. Zodat we zeker weten dat er nog olie onder het 710 dekseltje zit als we daar aankomen. Nog even een sanitaire stop en daar gaat ie weer.Na ons geïnstalleerd te hebben in ons hotel, nog eens gezellige avond in een sportkantine waar ze bijzonder klantvriendelijk waren, en we heerlijk konden eten.Op donderdag vertrekken we vroeg naar Langenthal in Zwitserland waar we onze eerste wedstrijd gaan springen. Het is leuk al die bekende gezichten weer te zien. Onze eigenste Alberto Stegeman, is weer aan de slag met zijn video en foto apparatuur.Het weer is verschrikkelijk en ongeveer te vergelijken met de wedstrijd van 2 mei, alleen die is compleet in het water gevallen, en hier kunnen we tegen 11.00 uur half twaalf beginnen. Mocht het nou zo zijn dat we wedstrijd niet door kan gaan, telt deze toch en wordt het niet verzet maar telt deze als bezoek met een bepaald aantal punten. Iets misschien ook voor ons om te onthouden. Helaas bakken we er niet veel van, behalve Pieter dan, deze wordt 5de. We hebben dan ieder drie sprongen gedaan, de vierde gaat niet meer door vanwege het weer. De rest van de uitslagen: Geert 33, Saskia 34, Nelly 36 en Erick 35. Er hebben zich 39 deelnemers ingeschreven.Vrijdag is rustdag, maar niet voor ons. We gaan naar Weil am Rein, waar we naar een modelbouw winkel op zoek gaan om een beetje rond te kijken. We kijken wat rond en kunnen natuurlijk niet laten wat te kopen, en hier en daar worden de tassen stillekes wat voller, vanavond eten we weer in de sportkantine. We gaan eerst nog even naar Holzen het veld verkennen en Geert gaan een andere parachute proberen. Dit lukt wonderwel, hij springt keer op keer op de cirkel. Dat wordt morgen gewoon weer met zijn eigen parachute springen, het gaat te goed! Bij Erick gaat het nog steeds niet naar wens, en we vragen ons af waar dit aan moet liggen. Pieter komt zeer in de buurt van de middenstip, maar dat zijn we ondertussen gewend. We zijn voorbereid voor de wedstrijd van zaterdag. Zaterdag, is het weer slecht weer en bijzonder koud. We zijn al vroeg op het veld, waar we iedereen weer treffen. Na een welkom met een drankje en een hapje, beginnen we uiteindelijk toch de wedstrijd. Het valt steeds meer op dat onze tegenstanders steeds beter springen, en het gehele jaar veel hebben geoefend. Veel meer dan dat wij dat doen, je kunt ook goed zien dat zij trainen op het aanvliegen naar de stip en weten hoe en wanneer de bocht te nemen. We zijn het er allemaal over eens dat we dat moeten veranderen. Het vouwen gaat goed, mijn parachute gaat elke keer open en zit niet getwist, hij stuurt en regeert goed. Het ligt gewoon echt aan mezelf dat ik drie keer P spring en niet verder kom. Oefenen dus! Als je de einduitslag bekijkt zie je dat 22 deelnemers onder de 1000 punten springen en je moet onder de 300 springen, wil je überhaupt bij de eerste 5 eindigen. Het wordt dus een stuk moeilijker om bij te blijven. Onze uitslagen: Erick 40, Geert 38, Nelly 31, Saskia 28 derde bij de dames en Pieter 3de Supergoed Pieter! Het betekent dat hij minder dan 300 punten had, 297 om precies te zijn.Erick heeft besloten alles wat hij allemaal veranderd heeft weer terug te draaien, en weer op de oude manier te springen. We denken ook dat dit beter is, voor al die veranderingen werd hij nog eerste, twee jaar geleden in Ginderich, en nu 40ste van de 40 deelnemers. Toch tijd om nog eens na te denken wat er fout gaat. Natuurlijk had hij wel veel pech: hij kreeg toen we savonds uit eten gingen als enige een bedorven biefstuk, waar hij nog wel efkes last van heeft gehad, en bij de loterij kreeg hij de troostprijs: een doosje zakdoekjes. Wel goed natuurlijk om de tranen te drogen.Het waren mooie wedstrijden waar we veel van geleerd hebben. Het is een leuke groep medespringers die steeds weer wat dichter bij elkaar komen, en goed met elkaar op kunnen schieten. Het is goed om te zien, hoe iedereen elkaar helpt en het elkaar gunt, ook in de pauzes zitten we allemaal bij elkaar en wordt er weliswaar gebrekkig met elkaar gekletst en gelachen, maar de sfeer is geweldig.Zondagochtend weer naar huis, met toch weer wat ervaringen in onze rugzak, volgende wedstrijd zal Erick in ieder geval weer gewoon met stiekskes op zijn zender springen, zodat hij gewoon kan reageren zonder eerst te denken, als hij bij de cirkel aan komt.

Volgende wedstrijd 4 juni in Ginderich, en de 5de in Someren. Daar hebben zich nu 45 springers aangemeld een nieuw record dus, dat betekent nogal wat. Vooral qua organisatie, als zich nog vrijwilligers geroepen voelen, horen we het graagTot de volgende wedstrijd,Nelly van de Loo    

 

 

Terugblik 2009 en natuurlijk de enthousiaste plannen!

Jullie hebben al weer een tijdje niets meer van mij gehoord, dat wil natuurlijk niet zeggen dat we stil hebben gezeten. In 2009 hebben we met een klein groepje springers deze snelgroeiende tak van sport op de kaart gezet. We zijn naar Zwitserland, Duitsland geweest en hebben daar het wedstrijd element geproefd. Als ik zo terug kijk, was het niet alleen leuk, het wedstrijd element maakt, dat je gedreven wordt, om ons “Nederlanders” op de kaart  zetten.  En daar zijn we in 2009 zeker in geslaagd. We houden op Europees niveau de 8ste en de 10de plaats in ere bij de heren, en jawel de 1ste bij de dames. Dat smaakt naar meer….

 

 

Wat  gaan we starten in 2010? We zijn in gesprek met andere verenigingen die ook zeer enthousiaste springers in huis hebben en tot de volgende conclusie gekomen: ook wij willen in Nederland een officieel kampioenschap! We hebben de krachten gebundeld met, BLC in Tilburg, en MVC de Valken in Someren  en  zijn er van overtuigd dat dit ons gaat lukken. We hebben in samenwerking met de KNVVL de reglementen doorgenomen, en deze zijn officieel vastgelegd.  De wedstrijd data zijn: 2 mei op het Vliegveld van BLC in Tilburg, de organisators zijn de leden van MVC Bergeijk, dit omdat de faciliteiten in   Bergeijk niet toereikend zijn om een wedstrijd te kunnen organiseren.  Op 5 juni houden  we  de 2de wedstrijd op het terrein van MVC de Valken in Someren, als je hier voor in wilt schrijven, moet je er snel bij zijn, omdat we daar veel buitenlandse deelnemers hebben, deze wedstrijd neemt namelijk ook deel aan de Europese kalender. De laatste wedstrijd wordt op 11 juli gehouden op het terrein van BLC Tilburg, georganiseerd door BLC. Op deze dag zal bekend zijn wie de nieuwe Nederlandse kampioen(e) is.  Ook zal de  “Holland cup”meelopen in de wedstrijduitslagen, speciaal voor alle deelnemers (niet KNVVL leden, KNVvL leden, buitenlandse deelnemers,enz enz)  zodat ook voor deze enthousiaste springers iets te verdienen valt. Een en ander zal in het eerstvolgende blad van de KNVVL worden bekend gemaakt, het inschrijf formulier kan je downloaden op deze site (under construction) ook kan je hierop aangeven of je mee wil doen aan de BBQ. Het is natuurlijk wel de bedoeling om de inwendige mens niet te vergeten. Omdat ik ervan overtuigd ben, dat niet iedereen deze site regelmatig bezoekt, zullen we een uitnodiging versturen aan alle secretariaten van modelvliegclubs in de buurt, en waarvan we denken dat ze geïnteresseerd zijn.  Als je een club weet die “zeker een uitnodiging” moet krijgen, houden we ons aanbevolen.   Neem contact op via deze site.De verslagen van de wedstrijden, zal ik met veel plezier op deze site plaatsen, we gaan er weer voor in 2010, heel veel wedstrijd plezier toegewenst,Nelly van de Loo

 

  

 

Vliegclub Gilze

 

Afgelopen zondag, 19 juli streken we met diverse leden van onze club neer in op het terrein van vliegclub Gilzen. We hadden ons ingeschreven voor een fly-inn, en daar na lekker BBQUEN. Er heerste al een gezellige stemming toen we rond tienen daar aankwamen, auto’s wegzetten na het lossen zodat iedereen kon parkeren. Er had zich maar liefst 90 personen ingeschreven voor de BBQ, dat is toch iets wat wij niet gewend zijn.

 

Het werd een leuke dag vol vlieg en springplezier, de wind gooide wel wat roet in het eten, we kwamen in sommige gevallen voorbij het golfterrein, waar we helemaal niet mochten komen. Maar ja nood breekt wetten, Theo haalde een “hole in one”met zijn super sprong. Enne ik wil niet zwetsen, maar ik was toch écht de enige deelnemer die gewoon elke sprong in ieder geval op het kleine veldje landde. Misschien zijn mijn touwkes toch wat korter dan de rest? Of misschien niet? Hoe dan ook, het was een geslaagd evenement, het eten was super, en misschien heb ik wat teveel van het drinken genoten, maar ook dat was perfect. Verder heeft Pieter nog even gekeken hoe wij ervoor staan in op Europees niveau, van de para’s die aan voldoende officiële wedstrijden hebben meegedaan:Pieter 8steErick 10de en Nelly 18deToch niet slecht voor zo’n klein kikkerlandje,Tot volgend treffen,Nelly van de Loo

 

 

Lohne

Afgelopen zaterdag 4 juli 2009 zijn we met slechts vieren naar deze wonderschone plaats in Duitsland vertrokken om aldaar mee te doen aan een parawedstrijd. Het was een stevig eindje rijden en we vertrokken dan ook al om zes uur. Ik heb tot het laatst getwijfeld of ik überhaupt wel mee zou gaan, want  s’avonds om 22.00 uur zou de Kennedymars in Someren voor mij gaan starten. Uiteindelijk toch maar om vijf uur mijn bed uit, ik dacht ik zie wel wat er van terecht komt. Het veld in Lohne lag behoorlijk beschut, maar toch gevonden, het was een vrij smal veld en de cirkel lag schuin in de hoek, voor de bosrand.

 

 

De hele wedstrijd hebben we moeite gehad van rare draaiwinden, die nou eenmaal de landing beïnvloeden als je over de bossen moet komen om te landen.  Dit gold natuurlijk niet alleen voor ons, ook de rest van de deelnemers hadden hier last van. Toch, als je naar de uitslagen kijkt, waren de “thuisspelers” in het voordeel, waarschijnlijk ligt hun landingsdoel altijd op die plek.  Het weer draaide in de loop van de ochtend goed bij, en we verwelkomde het zonnetje toen we lekker aan de lunch zaten. Ook weer goed verzorgd door de ontvangende club van Lohne. Het mag toch wel gezegd worden dat, waar we ook naar toe gaan voor een wedstrijd, we altijd hartelijk worden ontvangen, en het altijd zeer goed verzorgd is. Er waren niet zo heel veel deelnemers en de wedstrijd was dan ook rond tweeën ten einde. Over mijn uitslag wil ik het niet eens hebben, deze bengelde ergens achteraan, Pieter is negende geworden en ja ja, Erick zesde. Saskia was druk met twee drukke borders, dus die kon de uitslag ook niet beïnvloeden. Het was wel een gezellige dag, en we zijn meteen na de prijsuitreiking teruggereden, rond zeven uur thuis, zodat ik toch nog kon starten aan de Kennedymars in Someren. Dat is toch ook we een evenement was ik niet graag wil missen. achteraf had ik beter kunnen kiezen tussen deze twee, het was redelijk zwaar om te volbrengen. Op zondagmiddag kwart voor vier, kon ik terugkijken op een geslaagd weekend, alhoewel ik er niet veel meer van meekreeg.  Het was toch wel lang, van zaterdagochtend vijf uur tot zondagmiddag vijf uur, voordat ik weer in bed lag.Nelly van de Loo

 

 

Balooning Gemert

Op zondag 21 juni waren uitgenodigd deel te nemen aan het voorprogramma van een groots evenement in Gemert. Het werd georganiseerd door de Roteryclub (wat dat dan ook mag zijn) Er zouden die avond talloze ballonnen van allerlei formaat de lucht in gaan, op het terrein van een sportlocatie (Fitland).  De organisatie had het stukje gelezen in de krant van onze parawedstrijd in Someren, en vond het wel leuk, als wij onze poppen uit zo’n hijskraan keilden, het was dan wel  de bedoeling dat we niemand raakten, en gewoon op het sportveld landen met de parachutisten.

 

Nou ik kan jullie wel vertellen, dat dit niet zo eenvoudig is als het klinkt. Het bakje waar we in moesten hing op 35 meter hoogte, en we hadden net tijd om te openen, en als alles goed ging, één bocht te maken voordat we de grond raakten.  Het zijn geweldige foto’s geworden, en het was nog leuk ook om te doen. Vooral toen bleek dat wij de hoofdattractie waren omdat de ballonnen niet de lucht in gingen. Het weer was te slecht! Wij “dajharts” gingen natuurlijk gewoon door, we kijken niet op een beetje wind of een drupke regen. De Roterys echter wel, wa zou da nou zijn eigenlijk, zou het iets met rotan mandjes te maken hebben? We mochten eigenlijk een paar keer springen, voordat het eigenlijke programma van start ging, maar we zijn keer op keer naar beneden gegooid. Het was ook nog hartstikke gezellig, er was muziek, (wel op het niveau van Sky-radio, telkens dezelfde vijf nummers maar goed, daar wen je ook aan. En we hebben het publiek overtuigd dat Wim Sanders de wereldkampioen was, het kwam echter niet zo overtuigend over, omdat Wim de enige was die hem recht tussen de takken van een groene, vooral hoge boom stuurde, of was het storing? We hebben zijn pupke kunnen redden, met de stok van het zwembad, je weet wel waar ze normaal de kinderen mee laten happen naar Peijnenburg.Over twee weken naar Lohne in Duitsland, kijken of we daar de buurt nog wat onveilig kunnen maken, tot springs. Natuurlijk zal ik verslag uitbrengen!Nelly van de Loo

 

Europees paratreffen in Someren!

Op vrijdag 5 juni streken we met een handvol, van ons parachutistenteam neer op het terrein van vliegveld de Valken te Someren. We hadden allemaal een behoorlijke dosis zenuwen, niet omdat we de wedstrijd graag wilden winnen, maar we wilden toch wel heel graag, dat deze wedstrijd gladjes verliep, zodat vooral de Duitsers weer een beetje vertrouwen kregen, in ons organisatietalent. Het is afgelopen jaren nogal eens misgegaan, dus er hing veel vanaf, aangezien de Duitsers koplopers zijn, in deze sport.

 

Op  zaterdag 6 juni zou de wedstrijd van start gaan, om negen uur inschrijven en om tien uur starten. Jammer genoeg waaide het behoorlijk, wat toch redelijk het resultaat beïnvloed. We begonnen de wedstrijd om tien uur, met 17 deelnemers, voor een eerste wedstrijd waren we tevreden hiermee. De eerste poppen belanden binnen een half uur in bomen, op peulenvelden en nog verder weg. De reporter van het Eindhovens dagblad vond het allemaal wel grappig, en schreef er lustig op los.Na de pauze, en het wegwerken van enkele warme versnaperingen ging het wat beter, en ging het ook wat beter met de windsterkte. Uiteindelijk werd de wedstrijd met succes afgesloten, zaterdagmiddag om een uur of drie. Na de prijsuitreiking gingen de meeste buitenlanders rijden, naar hun thuisbasis, en konden wij terugkijken op een met succes georganiseerde wedstrijd. Volgend jaar rekenen we op meer deelnemers. Natuurlijk was niet alles perfect en hadden we enkele minpuntjes, deze zullen zeker in de evaluatie terugkomen voor een volgende keer. Op zondag hadden we nog een fly-in, hier waren ook weer velen bezoekers, en deelnemers. Het parateam uit Gilze, was hierbij grootschalig aanwezig. Ook zij gingen regelmatig in de Peulen. Een pop was al zolang, uit het zicht verdwenen dat we de hoop op hadden gegeven. Deze parachutist moest de Groenten van Hak hebben, en zit volgende week voor het raam van zo’n potje werd al gekscherend gezegd, maar toch na enkele uren werd ook deze parachutist teruggevonden.Een geslaagd weekend, wat heel veel energie heeft gekost, vooral bij de organisatoren. Deze wedstrijd hadden we nooit kunnen organiseren zonder hulp van alle vrijwilligers, en de gastvrijheid van vliegclub de Valken, hartelijk dank hiervoor.  Het was de moeite waard, wat mij betreft gaan we volgend jaar  óók  in Nederland weer op Europees niveau.

Tot volgend treffen: Nelly van de Loo

 

Parawedstrijd Langenthal en Lörrach

Vol goede moed togen we op 19 mei 2009 naar Binzen, een plaatsje in Zuid-Duitsland waar we aan beide wedstrijden gingen meedoen. Ons team bestond uit Pieter, Saskia, Rosé, Erick, Geert, Nelly en natuurlijk niet te vergeten onze mascotte: Mieke.

 

Het was een stevig eindje rijden, en zo werd besloten de verdeling in de auto’s iets anders te maken, en we een rookauto konden creëren. Nou dat was gelukt, telkens als we Geert en Erick aan de zijkant bekeken onderweg, hingen er twee sigaretjes te dampen, en door de open ramen klonk lustig de vrolijke tonen van: “het Hotcha trio en Heintje”, tonen van heel lang geleden! Na een dikke zeven uur kwamen we op onze bestemming aan. De ontvangst in het hotel was niet zo hartelijk als we gewend zijn, maar we hebben het donkerbruine vermoeden dat ze het commentaar wat we in onvervalst dialect leverden, vooral over de uitstraling en omvang van de dame in kwestie, misschien wel konden verstaan. Het zou kunnen verklaren, dat de hartelijkheid dan iets minder werd.Donderdagochtend naar Langenthal in Zwitserland, alwaar we werden ontvangen door de vliegclub. Meteen na de ontvangst hebben we duidelijk gemaakt dat de Nederlanders waren gearriveerd, door drie grote zeilen, in de kleuren rood, wit en blauw neer te leggen. Het werd een geweldig evenement. Het veld was erg klein, en ons vrouwen werd gelijk duidelijk gemaakt dat Sonja Born al zes jaar ongeslagen eerste stond bij de vrouwen. Tijd voor ondergetekende om maar eens kennis te gaan maken met die Sonja. Ik vroeg haar naar haar geweldige staat van dienst, welke ze meteen met de nodige bravoure uit de doeken deed, waarna ik met een zekere ondertoon zei: “aber heute!”.  De toon was gezet, en hoewel we elkaar telkens weer verzekerden dat het om het spel ging en niet om de knikkers, kregen we allemaal langzaam maar zeker toch wel last van knikkerdrang. We wilden ze maar wat graag verzamelen, en de koorts sloeg toe, onze mascotte deelde gedreven flyers uit, zodat ze op 6 juni 2009 in Someren revanche kunnen nemen. De hilariteit was groot toen duidelijk werd dat Sonja was verslagen, en we Nederland op de kaart hadden gezet. Er werd serieus gesprongen, door iedereen, toch is tijdens zo’n dag veel tijd voor plezier. De lachspieren hebben hard moeten werken. De organisatie had goed hun werk gedaan, er werd gegrild, gekookt en gebakken en ’s morgens stond een ontbijtje klaar toen we aankwamen. Het was in een woord “super”. Uitslag van donderdag 20 mei met 34 deelnemers:Heren:
  1. Thomas Beuteman
  2. Thomas Boxdörfer
  3. Niko Fräulin

Dames:

  1. Nelly van de Loo 21ste plaats
  2. Laura Klaile 25ste plaats
  3. Sonja Born 30ste plaats

Op vrijdag gingen wij dames eigenlijk lekker shoppen, in Basel, maar toen we zagen dat we toch wel nodig moesten oefenen, zijn we toch maar met de mannen mee gegaan naar de vliegclub, waar we zaterdag meededen aan de tweede wedstrijd. We konden zo vast het veld verkennen, en wat oefenen, want dat was ons wel duidelijk, dat hadden we het hele jaar niet veel gedaan. We hebben natuurlijk wel veel gesprongen, maar niet echt geoefend op een stip. We waren dus ook niet bedreven in het precisie landen. Je kon duidelijk zien dat onze tegenstanders dat wel hadden gedaan. Op zaterdag na het ontbijt, vertrokken we naar Lörrach, om daar ons Nederland op de kaart te zetten. Qua Nederlandse vlag lukte het goed, helaas werden we verder in de uitslag niet vermeld. Ook als team hadden we ons ingeschreven, we sprongen onder teamnaam: Ginne kant. Er waren 8 teams, wij zijn zesdes geëindigd. Het lukte de Duitsers niet onze teamnaam goed uit te spreken, later zagen we ook wel waarom, ze hadden de naam niet goed overgenomen, en noemden ons: Ginne Want. Bij de vrouwen vielen we deze keer niet in de bekerprijzen, de jeugd had zich daar massaal ingeschreven en de organisatie had deze bekers toebedeeld aan de jeugd. Op zich natuurlijk een goede manier, om de jeugd betrokken en enthousiast te houden.Onze heren stonden ook niet op het schavot, hoewel Pieter zich bij de beste tien geschaard had, hij werd 8ste. Bij Pieter zat de knikkerdrang het diepst, hij zal dan ook alles op alles zetten om volgende keer nog hoger te scoren. Saskia en ik hebben de kunst afgekeken van het concentreren, we zijn ervan overtuigd dat de Duiters dit het beste kunnen door hun MP3 speler te gebruiken. Wij gaan dit in ieder geval de volgende wedstrijd proberen.

Uitslag in Lörrach met 37 deelnemers:

Heren

  1. Alfred Rachner
  2. Roland Schuler
  3. Hans Benz     

 

Dames

  1. Cornelia Boxdörfer 25ste plaats
  2. Laura Klaile 30ste plaats
  3. Sonja Born 33ste

 

Onze Mieke heeft ook ons team goed gepromoot, en flink geroepen: “unser maskottchen hat noch was!”. Het heeft geresulteerd in een mengeling van Duitsers, Zwitsers en Nederlanders die met elkaar veel plezier hadden. We hebben elkaar geholpen, er heerste gezonde competitie en ook hier was alles goed georganiseerd zodat we tevreden met honderden foto’s en filmpes, vooral van onze eigen undercover: Alberto Stegeman alias Geert Wouters naar huis gingen. Overal waar we Geert zagen, zagen we ook dat fototasje. We hebben nog aan hem gevraagd, of dat wel lekker sliep, maar hij had er geen last van.

Als ik zo terugkijk, hebben we een geweldig weekend gehad. Alles zat ons mee, het weer was goed, zo rond de 30 graden gemiddeld, en de sfeer super. Voor onze eigen wedstrijd van 6 juni hebben we veel opgestoken, dit werd door Mascotte Mieke meteen genoteerd, zodat we goed beslagen ten ijs komen de 6de. We gaan er met z’n allen voor zorgen dat ook wij Nederlanders kunnen zorgen voor een goed georganiseerde wedstrijd, zodat we er ook op Europees niveau bij horen!

Nelly van de Loo

%d bloggers liken dit: